Een gemeente die werkgelegenheid creëert

• We weigeren bezuinigingen ten koste van het personeel. We stoppen het beleid van niet-vervanging in de administratie, wat een nauwelijks verhulde manier is om het personeel op middellange en lange termijn te verminderen.
• We versterken de HR-afdeling om de behoeften en de werkdruk objectief te beoordelen en een herstelplan op te stellen voor onze gemeentelijke diensten, waarbij we garanderen dat de juiste mensen op de juiste plaats zitten.
• We snoeien in de kabinetten van de schepenen om onderbezette afdelingen te kunnen versterken.
• We betrekken het personeel bij het opstellen en uitvoeren van dit plan. We nemen hun expertise serieus. We waarderen hun expertise in plaats van dure externe consultants te betalen.
• We investeren in het ontwikkelen van onze eigen expertise op het gebied van openbare aanbestedingen en grote renovaties. Dit zal uitgaven besparen en het mogelijk maken boetes te eisen voor vertragingen in de werkzaamheden.
• We herstellen actief en respectvol sociaal overleg met de werknemersvertegenwoordigers. We gaan door met statutaire benoemingen, wat agenten minder kwetsbaar maakt voor politieke druk.
• Opleidingstrajecten, sociale tewerkstelling en het "artikel 60"-systeem mogen bestaande vaste banen niet vervangen.

• We garanderen jongeren in een beroepsinschakelingsstage een opleiding of een eerste jobervaring, door een versterkte samenwerking met Actiris, de Mission Locale en het OCMW.
• We creëren een lokaal platform om de lokale bedrijven, verenigingen en openbare diensnten te helpen bij het vinden van Molenbeekse kandidaten voor hun werkaanbiedingen en vakantiejobs.
• De lokale werkgelegenheidsmissie zal anticiperen op de personeelsbehoeften van bedrijven op het gemeentelijk grondgebied en overeenkomsten sluiten zodat deze bedrijven samenwerken met de lokale missie om jongeren op te leiden en aan te werven.
• We nemen geen genoegen met bezigheidstherapie of onderbetaalde stages: onze lokale missie moet onze jongeren begeleiden totdat ze een waardige baan vinden.
• We versterken bestaande vormingsinitiatieven en ondersteunen de oprichting van nieuwe initiatieven om onze bevolking op te leiden.
• Onze gemeentelijke diensten werken niet mee aan de jacht op werklozen.

• Het OCMW-rusthuis Arcadia moet openbaar blijven. We aanvaarden geen personeelsverminderingen en bezuinigingen onder dreiging van privatisering, want deze bezuinigingen maken een toekomstige privatisering juist waarschijnlijker.
• We weigeren de (semi-)privatisering van onze openbare goederen en diensten (kinderdagverblijven, huisvesting, gronden, ons zwembad) door verkoop of uitbesteding aan de privésector.
• Personeel dat hetzelfde werk doet, verdient hetzelfde loon (premies, maaltijdcheques), of dit personeel nu in para-gemeentelijke vzw's of in de administratie werkt.
• We onderzoeken de herintegratie in de administratie van taken die zijn uitbesteed aan para-gemeentelijke vzw's, wanneer integratie een operationele meerwaarde oplevert of wanneer integratie niet leidt tot een aanzienlijk verlies aan inkomsten.
• We voeren een handvest tegen sociale dumping in. Op gemeentelijke bouwplaatsen accepteren we alleen volwaardige banen. Geen ingewikkelde constructies en onderaannemingen die de sociale rechten en de veiligheid van werknemers totaal niet respecteren.

• We ontwikkelen een diversiteitsplan voor gemeentelijke administraties en diensten. Het gemeentepersoneel - van onder tot boven - moet de diversiteit van de bevolking weerspiegelen. We tolereren geen racistische uitspraken, binnen het personeel, tegenover het personeel of tegenover burgers.
• We creëren een loket om inwoners te helpen bij het indienen van klachten wanneer ze het slachtoffer zijn van discriminatie. De gemeente zal via praktijktesten discriminatie op de arbeidsmarkt en de huurmarkt controleren.
• We weigeren elke vorm van discriminatie bij aanwerving of promoties in gemeentelijke administraties of para-gemeentelijke verenigingen en instellingen. Alleen vaardigheden zullen worden beoordeeld, niet de veronderstelde afkomst, religie of het dragen van levensbeschouwelijke tekens, geslacht of seksuele geaardheid.

• We betrekken winkeliers bij mobiliteitsplannen en wegenwerken, stadsontwikkelingsprojecten (Weststation, Lion City, enz.) of beleidshervormingen die hen aangaan.
• We ondersteunen lokale winkeliersverenigingen en helpen hen met hun beheer en projecten.  En we promoten onze lokale toeristische en commerciële troeven (festiviteiten, winkels, brocantes, hotels, musea, cultuur).
• We investeren meer in de veiligheid van onze belangrijkste winkelstraten, zoals de Gentse Steenweg.
• We werken samen met de handelaars, bewoners en gebruikers van dewijk “Gemeenteplein-Gentse Steenweg” om een plan op te stellen om de huidige parkeer- en mobiliteitsproblemen aan te pakken.
• We ondersteunen bestaande markten en ontwikkelen nieuwe markten.
• In ons beleid geven we de voorkeur aan kleine bedrijven boven multinationals door eerlijke belastingen en huurprijzen (de kleinsten betalen het minst).
• We helpen onze KMO's om personeel te vinden en toegang te krijgen tot subsidies.

• We steunen de eis van het gemeentepersoneel en hun vakbonden om de lage lonen te verhogen en opnieuw te investeren in rusthuizen en kinderdagverblijven.
• We steunen de eis van Nederlandstalige en Franstalige leerkrachten om het onderwijs te herfinancieren en de klasgrootte te verminderen.
• We ondersteunen de eis van de vakbonden voor werktijdsduurverkorting met behoud van loon en compenserende aanwervingen (te beginnen met de 55-plussers).
• We steunen de eis van de gemeenten voor een verhoging van de algemene gemeentelijke dotatie door het Gewest en voor de overname van de statutaire pensioenen door het Gewest en de federale overheid.
• We steunen de eis van de Brusselse OCMW's voor een federale financiering van 95% van de leeflonen.

Momenteel overheerst in de Belgische en Brusselse Hoofdstedelijke politieke wereld een neoliberale opvatting van de stad. Een visie waarbij gemeenten tegen elkaar worden uitgespeeld om toeristen en huishoudens met hoge koopkracht aan te trekken. Een visie waarbij de overheid zich terugtrekt ten gunste van private actoren als het gaat om het creëren van banen of woningen, en zich beperkt tot het subsidiëren van deze private actoren. Een visie waarbij productieve activiteiten en de werknemers die ervan leven steeds meer afwezig zijn.

Het is deze neoliberale visie die in een van de rijkste regio's van Europa aan de basis ligt van het gebrek aan structurele financiering van de gemeenten en het ontbreken van een solidariteitssysteem tussen de Brusselse gemeenten, waardoor zij gedwongen worden tot steeds meer besparingen en in feite hun openbare opdrachten steeds meer moeten beperken. Aangezien de lonen van de gemeentelijke werknemers een van de belangrijkste uitgaven van de gemeente vormen, drijft deze logica de gemeenten ook in de richting van onzekere banen, privatisering van diensten, uitbesteding aan vzw's of zelfs aan commerciële bedrijven. Voor het personeel betekent dit een toenemende werkdruk en lonen die de duurte van het leven niet volgen. Voor de burgers betekent dit een verslechtering van de kwaliteit van de dienstverlening: onvoldoende schoonmaak, niet vervangen van leerkrachten, langere wachtrijen...

We zijn van mening dat het werkgelegenheidsbeleid in Molenbeek verlamd is: enerzijds door het liberale idee dat men geen strobreed in de weg mag leggen van particuliere bedrijven, en anderzijds door het liberale taboe rond overheidsbanen. Om de huidige banen te beschermen en meer Molenbeekenaars aan het werk te krijgen, moeten we breken met deze visie. Wanneer de particuliere markt duidelijk niet meer in staat is om Brusselaars een waardige baan te garanderen, is het tijd om een ander beleid te voeren. We moeten een beleid van scheppen van overheidsbanen durven ontwikkelen.

Molenbeek staat voor meer uitdagingen dan ooit met een kwart minder gemeentepersoneel vergeleken met het gemiddelde van de gemeenten. Dit betekent meer werkdruk voor het gemeentepersoneel en een dienst aan de burgers die onder druk staat. Vandaag wordt Molenbeek ondergefinancierd door het Gewest en door de federale overheid. De extra middelen die de gemeente ontvangt, compenseren haar lage inkomsten niet en zijn helemaal niet voldoende gezien de sociale uitdagingen. En op federaal en gewestelijk niveau bereiden de traditionele partijen toekomstige bezuinigingen voor.

We weigeren deze bezuinigingen ten koste van het gemeentepersoneel, zoals sommige gemeenten doen die 5 tot 10% van hun personeel inkrimpen. Molenbeek kan geen dienst aan de bevolking garanderen met nog minder personeel. Sommige diensten hebben vandaag al niet genoeg personeel om het werk goed te doen. Denk bijvoorbeeld aan de dagelijkse wachtrijen voor de bevolkingsdienst, en in het bijzonder voor de vreemdelingendienst – maar dat geldt ook voor andere diensten.

We stellen voor om de kabinetten van de schepenen zoveel mogelijk te verkleinen. Het kabinet bestaat uit politieke medewerkers van de schepenen, betaald met belastinggeld. Soms gedragen deze medewerkers zich als de directeuren van 'hun' administratie en bemoeien ze zich direct met de organisatie van de diensten. Dat is niet hun rol en het draagt bij aan het onbehagen van het personeel, verhoogt hun druk en is vaak een bron van politisering van persoonlijke dossiers of zelfs cliëntelisme.

We verkleinen liever het aantal kabinetsmedewerkers om meer gemeentepersoneel te kunnen aannemen. Dit heeft het voordeel dat de politieke inmenging in de gemeentelijke diensten vermindert en het verplicht de politici om daadwerkelijk te steunen op de administraties in plaats van ze te vervangen.

We versterken de dienst Human Resources om de efficiëntie en doeltreffendheid van het personeelsbeheer te vergroten. We voeren een studie uit om de taken en procedures van alle diensten te evalueren, om de werkdruk te objectiveren en de mogelijkheden voor procedure-optimalisatie te bepalen. Dit zal een eerlijkere toewijzing van de menselijke middelen mogelijk maken. We voeren evaluatie- en werkprocedures in om ervoor te zorgen dat de beste persoon op de beste plek zit. We zorgen ervoor dat elke dienst een directeur heeft die dagelijkse opvolging en begeleiding biedt. We creëren een controledienst, zoals de Nieuwe Gemeentewet vereist, om het naleven van protocollen en regelgeving te volgen.

We kunnen dit niet realiseren zonder actieve betrokkenheid van het personeel en hun vakbondsvertegenwoordigers. Het personeel kent zijn werk en is een bron van voorstellen om de werking van de diensten te evalueren en te optimaliseren. We waarderen hun expertise in plaats van dure externe consultants in te huren.

We kiezen ervoor te investeren in onze eigen gemeentelijke expertise op het gebied van overheidsopdrachten, in de juridische dienst en voor belangrijke renovaties. Deze investeringen zijn nodig om de gemeentelijke belangen beter te beschermen tegenover particuliere bedrijven en projectontwikkelaars bij overheidsopdrachten, bouwprojecten en geschillen.

We zullen een respectvolle sociale dialoog herstellen met de vertegenwoordigers van het personeel. We beschouwen de vakbonden als belangrijke partners voor het realiseren van de taken van een goede openbare dienst.

We investeren meer in de opleiding van het personeel zodat het personeel perspectieven heeft op ontwikkeling, zowel binnen als buiten onze diensten. We steunen de vraag van de vakbonden om vooral de lonen van niveau E en D te verhogen. We steunen de benoeming van het personeel, omdat het statuut het personeel beschermt en ook de continuïteit van de openbare pensioenen garandeert.

Het beleid is verlamd door het liberale idee dat men de zaken zoveel mogelijk moet vergemakkelijken voor particuliere bedrijven. “Gemeenten moeten de voorwaarden scheppen die gunstig zijn voor investeringen, maar zijn er niet om overheidsbanen te creëren”: dat is de visie van de traditionele partijen op de 'co-productie' van de stad tussen het particuliere en het publieke.

We willen ons richten op een banenplan voor onze jongeren. We willen garanderen dat elke jongere - onmiddellijk na zijn studies - zijn eerste werkervaring kan opdoen. Om dit te bereiken, versterken we onze samenwerking met Actiris, de lokale missie en het OCMW. Actiris kan helpen door een Individuele beroepsopleiding (IBO) in een bedrijf voor te stellen. De lokale missie kan helpen door lokale bedrijven en verenigingen te koppelen aan jongeren. Het OCMW kan jongeren helpen die moeite hebben met het vinden van een eerste baan op de reguliere arbeidsmarkt door minstens één jaar werkervaring aan te bieden via de artikelen 60 en 61.

We willen de opleiding van jongeren ondersteunen door het aantal jongeren in een opleidingstraject aanzienlijk te verhogen. Dit begint met het motiveren van jongeren om opleidingen te volgen als vrijwillige animator of sportanimator in hun respectieve verenigingen. We willen vervolgens het aantal kansen voor studentenbanen verveelvoudigen. We organiseren buitenschoolse activiteiten in alle scholen. We vergroten het aanbod van studentenbanen in de verschillende gemeentelijke diensten (zonder afbreuk te doen aan de bestaande banen). We centraliseren het aanbod van gemeentelijke studentenbanen en Molenbeekse bedrijven op de website van de gemeente. Via het OCMW garanderen we elke jongere in een stage voor beroepsinschakeling een opleiding of een baan.

We ondersteunen en werken actief samen met de bestaande initiatieven voor beroepsopleiding. We ondersteunen of starten actief nieuwe opleidingsinitiatieven in de culturele of sportieve sector, de zorgsector of in knelpuntberoepen.

De lokale missie mag niet meegaan in de logica van de jacht op werklozen. De laatste jaren zijn de lokale missies overspoeld door de activatieprocedure die werkzoekenden verplicht om zich aan te melden om hun inspanningen aan te tonen. Het gevolg is dat de daadwerkelijke begeleiding onder druk is komen te staan door deze administratieve last. Verschillende lokale missies hebben hun deuren moeten sluiten omdat ze niet meer in staat waren nog meer nieuwe aanvragen te behandelen.

De lokale missie moet contact opnemen met Molenbeekse bedrijven om de toekomstige benodigde banen vast te stellen. In grote bedrijven, administraties, banken en gemeentelijke diensten zullen in de komende tien jaar honderden werknemers met pensioen gaan. Laten we een kadaster opstellen van de benodigde profielen om deze werknemers te vervangen. De lokale missie kan in samenwerking met de gewestelijke opleidingsdiensten de nodige opleidingen en stages organiseren om kandidaten voor deze functies voor te bereiden.

Europa wil steeds meer openbare diensten liberaliseren en ze in concurrentie brengen met multinationals. De chronische onderfinanciering van gemeenten leidt tot de afschaffing van gemeentelijke banen. In de liberale visie vertegenwoordigt het personeel vooral een 'last' die moet worden verminderd. Dus besluiten gemeenten soms diensten 'uit te besteden'. Onder financiële druk stellen sommigen al voor om alle buitenschoolse opvangteams, onze Molenbeekse crèches (nadat een deel van de crèches al geprivatiseerd is), of zelfs het zwembad van Molenbeek uit te besteden aan particuliere bedrijven. Anderen denken aan de (semi-) privatisering van het home Arcadia.

Maar door dit te doen, draagt de gemeente actief bij aan het ondermijnen van de publieke functie. De democratische controle van de bevolking over de keuzes en de kwaliteit van deze uitbestede diensten neemt af. Terwijl ouders bij een openbare crèche verbeteringen kunnen eisen van de gemeentelijke autoriteiten, is dat bij een particuliere crèche of in een vzw al minder het geval. In de gemeente zijn de vakbonden sterk genoeg om gehoord te worden over de arbeidsomstandigheden van het personeel. Voor kleine particuliere entiteiten, vaak zonder vakbondsdelegatie en met beperkte budgetten, is het veel moeilijker om de arbeidsregelingen na te leven, zoals de terugkerende problemen bij particuliere rusthuizen bewijzen en zoals het schandaal in de rusthuizen van Orpéa heeft aangetoond.

We willen evalueren welke para-gemeentelijke vzw's, waarvan de missies eigenlijk gemeentelijke missies zijn, opnieuw kunnen worden geïntegreerd in de gemeentelijke administratie. Momenteel hebben we daar te maken met minder goed betaald personeel dat soms hetzelfde werk doet als gemeentepersoneel.

Om politieke en democratische controle mogelijk te maken en ervoor te zorgen dat deze organisaties in het algemeen belang functioneren, en niet voor de verrijking van een handvol leiders en politici, willen we de democratische participatie in de openbare instellingen ontwikkelen door gebruikers in staat te stellen vertegenwoordigers te kiezen in de besluitvormingsorganen, zoals dit onder andere in Quebec gebeurt.

Voor de inwoners zijn openbare diensten een kostbaar bezit. Wie anders zal voor onze kinderen en ouderen zorgen? Wie anders zal de straten schoonmaken? Wie anders zal ons helpen bij allerlei administratieve problemen? Wie zal sport, cultuur en recreatie organiseren? De gemeentelijke autoriteiten moeten het nodige personeel aannemen en hen een goed statuut garanderen.

Sommigen beweren dat het niet uitmaakt of een dienst privé of openbaar is, zolang deze dienst maar bestaat. Voor de PVDA vertegenwoordigt het publieke wel degelijk een meerwaarde. In de gemeentelijke openbare diensten kan de dienstverlening werkelijk centraal staan, in plaats van winst en rentabiliteit. De gemeentewerkers hechten veel waarde aan de sociale betekenis van hun werk. Ze worden echter vaak gehinderd door de zware procedures, de te hoge werkdruk en het gebrek aan personeel. Het beeld van de ambtenaar die het zich gemakkelijk maakt is misplaatst. Het gemeentepersoneel verdient ons vertrouwen en respect. De brandweer weet beter dan de schepenen wat de beste werkkleding is, de loketmedewerkers weten heel goed hoe we iedereen een goede service kunnen bieden. Daarvoor is het niet nodig dure adviesbureaus in te huren.

De gemeenten doen ook steeds meer een beroep op particuliere bedrijven om werk te doen dat voorheen door hun eigen personeel werd gedaan. Wegwerkzaamheden of renovaties worden steeds minder door de eigen diensten uitgevoerd, en steeds meer via externe bedrijven. Particuliere bedrijven die aan deze openbare aanbestedingen deelnemen, willen hun kosten verlagen om de openbare aanbesteding te winnen. Op hun beurt doen zij een beroep op onderaannemers die hun personeel (soms buitenlanders) veel minder betalen dan het gebruikelijke loon, tot het punt waarop zelfs illegale arbeiders worden uitgebuit. De vacature voor een werfcoördinator van de stad Brussel was veelzeggend: "Pools spreken is een pluspunt".

Dit kan zo niet verdergaan. De gemeente moet haar verantwoordelijkheid nemen in de strijd tegen sociale dumping. Molenbeek heeft veel troeven om kwaliteitsbanen te garanderen. Bij aanbestedingen moet de gemeente beter het beheer in handen nemen om een einde te maken aan de erbarmelijke situaties op bouwplaatsen en bij wegwerkzaamheden. De aangewezen firma's moeten de lonen, werktijden en arbeidsveiligheid respecteren. Wij willen een gemeentelijke charter met bindende maatregelen tegen sociale dumping. Met zo'n charter, voorgesteld door de vakbonden, zullen we onaanvaardbare situaties uitsluiten en hebben we de nodige sleutels in handen om volwaardige banen te beschermen met waardige contracten.

Molenbeek is een zeer diverse gemeente. We willen dat onze bedrijven en administraties een afspiegeling zijn van onze bevolking. Momenteel is dat nog niet het geval. Nog steeds zijn te veel functies of sectoren in de praktijk niet toegankelijk voor de hele bevolking. Dit wordt ethnostratificatie genoemd. Werknemers met wortels in de migratie zijn oververtegenwoordigd in laaggekwalificeerde, onderbetaalde functies en sectoren. Dit komt niet alleen door een lager opleidingsniveau van deze werknemers: studies tonen aan dat ook gediplomeerde werknemers moeite hebben om toegang te krijgen tot bepaalde banen. Bij gelijk diploma moeten werkzoekenden van Maghrebijnse of Sub-Sahara afkomst twee keer zo lang zoeken als hun collega's die bij de geboorte Belg waren. Ze hebben ook minder kans om na de 12 maanden van hun beroepsinschakelingsstage een baan te hebben gevonden.

Onze gemeenten moeten actief discriminatie bestrijden. Naar aanleiding van een voorstel van de PVDA in 2018 is Molenbeek toegetreden tot het Europees Netwerk van steden tegen racisme en discriminatie. Om zich daaraan te houden, moet de gemeente een plan tegen racisme en discriminatie opstellen. Echter, zes jaar later, bestaat dit diversiteitsplan nog steeds niet. Schepen Achaoui moest een klacht indienen tegen zijn eigen gemeente omdat hij vond dat er niet was opgetreden tegen racistische uitlatingen.

De gemeente moet een diversiteitsplan opstellen om discriminatie gedurende de hele loopbaan te bestrijden. Ze moet haar personeel actief opleiden en positieve maatregelen nemen om de niet-representativiteit in sommige afdelingen en functies te corrigeren. Een einde maken aan elke vorm van discriminatie betekent ook: een einde maken aan de feitelijke discriminatie van geschikte kandidaten alleen omdat ze levensbeschouwelijke symbolen dragen. De gemeente moet de beslissing van de raad van 2020 in die zin respecteren.

Naar aanleiding van een voorstel van de PVDA heeft de gemeenteraad de opening van een anti-discriminatieloket goedgekeurd. Een loket in de buurt waar werknemers die slachtoffer zijn van discriminatie, begeleid kunnen worden om een klacht in te dienen en hun rechten te doen gelden, naar het voorbeeld van Nederland. We garanderen dat deze beslissing van de raad wordt uitgevoerd, en het niet weer zes jaar zal duren.